Sevgilicem

Sevgilicem beni isminden lal etme
Yerden alır göğe savurur harman olur küllerim
İçtiğim şarabındır diye başım bulutlarda gezen bulancak
Sevilmişinki nar ile bölüştüm ben bu derdi başka demler sorma bana kar etmez
Andığım her an mum yükünde yanan virandır
Sevgilicem..
Baharında kavaklardır sam yellerinde göçmen estiren
Ve bazan zeytin karasında ay bakışlısına leylisinden mahperi
Sağnağı susmayan çöl misali susuzlukmuş yarasına kandığımın hasreti
Her yudumunda cismini yadeder bana böyleden aşk-ı yaren
Sevgilicem...

Mayıs / 06


Seyfi Karaca