Huzura Er Küçüğüm

Saçak altlarından usul usul çıktı yokuşu

Paslı elektrik direğinin arasından geçti

Hayallerini ve korkularını şeker torbasına koydu

Küçük evinin önünde yüzüne olağan bir şirinlik kondurdu

Evin iki yalnızlığı daha vardı

Arasına yalnızlığını sıkıştırdı durdu

Tekir, kurbağa sobanın baş köşesini tuttu

Isınmak için kan bağını yükseklerdeki güneşlere tutturdu

Daracık odaların küçücük camlarından

Sızan ışıklara
Namelerinin ucunu yakıp yakıp savurdu

Ağlamaya meyilliydi , boğazındaki düğümü
Kanaviçeli yastığı ıslatmamak için geciktirdi
Minik yüreğini jiletlemekle yetindi

Arabesk kavramlara inat, yüceldi

Bu yücelik denen , için için sever miydi , döver miydi

Yoksa

Gaz lambasının bir oyunu muydu

Korkuları pireden deveye çeviren

Eğreti ruhumu figuran niyetine dolaştıran

Koca göz takınmışlığımın koca yalanına bakan

Uyku felcinden firar edip

Işık hızında haylazlıklardan arta kalan

Sihirli bir yudum mutlulaşma ...

Akranlarım sever miydi bilmem

Tahta kurtlarının kırt kırtlarından memnundum

Fındık farelerinden de

Manik ataklarda özgürlüğümle coştum

Maceradan macereya soluksuz koştum

Efsaneleştim!...

Ruhumun girizgahında olağan suskunluğumla

Dolunaylı bir gecede kadınlığıma doğdum

Uçsuz yalızlığındaki çocukluğumu şefkatle bağrıma bastım

"Huzura er küçüğüm , artık benimlesin
Saatin tik taklarında kaldı zahirin
Ebediyen ; ahrete teslim edildin"




Meryem Bizimtuna