Deli Dumrul

Oğuz’da bir Deli Dumrul vardı. Bir kuru çayın üzerine köp rü yaptırmış, geçenden otuz üç akçe, geçmeyenden döve döve kırk akçe alır idi. “Var mı benden güçlüsü” diyerek de meydan okur idi. Bir gün köprünün yakınında bir genç öldü. Sahipleri “Azra il’in gencin canını aldığını” söylediler. Deli Dumrul Azrail’e mey dan okudu. Bu Allah’ın gücüne gitti. Azrail’i, Deli Dumrul’a gön derdi. Deli Dumrul, kırk arkadaşıyla yemekte iken, Azrail gelip kıstırdı. Deli Dumrul şaşırdı. Azrail olduğunu anlayınca, kılıcını çekip saldırdı. Azrail bir güvercin oldu. O da atla peşine düştü. Bir iki güvercin öldürdü. Dönerken, Azrail atını ürkütünce, yere kapaklandı. Başı, gözü yarıldı. Azrail gelip tepesine çöktü. Deli Dumrul şimdi gürlemiyor, hırıldıyordu. “Bre Azrail aman, Tan-rı’nın birliğine yoktur güman, canımı alma Azrail” diyerek af diledi. Azrail de “Benden af dileyeceğine, Allah’tan dile” dedi. Deli Dumrul da başladı “Allah’a yalvarmaya: “Yücelerden yücesin Kimse bilmez nicesin Güzel Tanrı Nice cahiller seni gökte arar, yerde ister Sen kendin müminlerin gÖnlündesin Ölümsüz güçlü Tanrı, Benim canımı alırsan sen al Azrail’in almasına izin verme Bu yalvarmalar Allah’a hoş geldi. Azrail’e dedi ki: “Bu deli canı yerine can bulsun, hayatı bağışlansın.” Azrail bunu Deli Dumrul’a iletti. Deli Dumrul, önce yaşlı ana ve babasına gidip, kendi canı ye rine, canlarını vermelerini istedi. Kabul etmediler. Vardı hanımı nın yanma, hanımı “Canım sana feda olsun” deyince, Deli Dumrul, Allah’a yalvardı: “Yüce Tanrt Ulu yollar üzerine İmaretler yaptırayım senin için Çıplak görürsem giydireyim, senin için Alırsan ikimizin canım birlikte al, ‘ Bırakırsan ikimizin canım birlikte bırak İyiliği çok, güçlü Tanrı.” Tanrı, Azrail’e Deli Dumrul’un anasının ve babasının canını almasını, Deli Dumrul ile eşine de yüz kırk yıl ömür verdiğini söyledi. Dedem Korkut geldi, boy boyladı, soy soyladı, ne de güzel söyledi